పేగు బంధాలు
                                      ---------------------

రోజూలాగే..ఆ రోజుకూడా సూర్యుడు వెళ్ళిపోయాడు.

చంద్రుడు వచ్చాడో,వస్తాడో...?

ఆ ధ్యాసేలేదు.
ధ్యాసంతా ఇంకా..ఇల్లు చేరని అమ్మ...నాన్నల మీదే.
అమ్మ...నాన్నల కోసం ఎదురు చూస్తూ..ఎదురు చూస్తూ...

ఓ తమ్ముడు,ఓ చెల్లి,ఓ అన్న.
---------------------------------

ఇరుగు పొరుగు ఇళ్ళలోనుండి వాకిళ్లలోకి విసురుగా వచ్చిపడుతూ..ఎగతాళి చేస్తున్న 
ఎంగిలి కంచాల నీళ్లు.
కడుపులో ఆకలిలాగే కట్టలు తెంచుకుంటున్న కారుమబ్బు-

హోరునా ఏడవడం మొదలుపెట్టింది.

అమ్మకొంగులాగా...

నాన్నపంచె లాగా...

చిల్లులుపడిన ఇంటిపైకప్పు.
ఇల్లు కారడం...

తమ్ముడు,చెల్లి,ఓ మూలన చేరడం.

హెచ్చుతున్న...వానదేవుడి కోపం.

తగ్గుతున్నతాడువత్తి దీపం.

అమ్మ...నాన్నలే..ఎలా వస్తున్నారో పాపం.
-----------------------------------------------
తలుపు రంధ్రాల్లోనుండి తన్నుకోస్తున్నమెరుపులు,                               శాంతించని ఉరుముదేవుడి అరుపులు..

అ మెరుపులకు...ఆ అరుపులకు...
పోటీపడుతున్నపెనుగాలి.
ఆ సమయంలో ఆ పసిమనసులను పలకరిస్తున్నది-
ప్రళయాన్నితలపిస్తున్నఆ ప్రకృతి...
--------------------------------------
అంత అలజడిలోకుడా ..!

అలవాటు పడిన ఆ చెవులకు మాత్రమే..వినిపిస్తుంది,ఏదోశభ్ధం.

ఆశ...ఆనందగామారి ఆనందం...ధైర్యంతోచేరి-
పందిట్లోకివచ్చి చూడగా...!

అంతపెద్ద హోరు వానను కూడా లెక్కచేయక ఒకే ఒక్క ఆరాటంతో అడుగులు వేస్తూ వస్తున్నది..! ఆ..అమ్మ...నాన్నలే...

వాళ్లు మోసుకొస్తున్న ఆ కొంగు మూటలను చూస్తే..?
------------------------------------------------------------

పిల్లపక్షులకు ఆహారాన్నినోట్లో దాచితెచ్చే...తల్లి పక్షులు కూడా...
ఈ తల్లిదండ్రుల ముందు వెలవెల పోవాల్సిందే.
-------------------------------------------------------------------------------

అయ్యా...అయ్యా...అంటూ ఆ అమ్మ...నాన్నలు సమీపిస్తున్నారు,

అన్నా...అన్నా...అంటూ ఆ తమ్ముడూ చెల్లి సందేహిస్తున్నారు.

ఆ అమ్మ...నాన్నలకు అయ్యను నేనే.

ఆ తమ్ముడు చెల్లికి అన్ననూ...నేనే,నేనే..
----------------------------------------

ఆ బిడ్డలు...ఆ తల్లిదండ్రులు తడిసిముద్దైన...ఆ క్షణం,
----------------------------------------

కన్నవాళ్ల కడుపు ఆకలికి...!
కడుపున పుట్టిన బిడ్డల బొడ్డు కేకలకి...!  
సాక్షిగా నిలిచింది...ఆ క్షణం.
------------------------
అచ్చోట అచ్చోట...మమకారం అనే పదం మళ్లీ జన్మించింది.
అప్పటిదాకా ప్రళయాన్నిమరిపించిన ప్రకృతి... 
ఆ బంధాన్నిచూసి..

శాంతించడమే కాదు సహకరించింది కూడా.   

ఆ రోజు మా అందరినీ తడిపేసిన ఆ రాత్రి...

ఈ రోజు ఈ రాత్రి ఇలా...నా కళ్ళముందు కదలాడగా...!
------------------------------------------------------------

ఆ తడికి పొడిబారిన నా స్వరపేటిక,చూపు మందగించిన నా కళ్ళు,

బరువెక్కిన నా గుండె... 

ఎలా...? కుదుటపడేది..!

అమ్మతో పంచుకోవాలా... 

అమ్మ ఎప్పుడో వెళ్ళిపోయింది.
----------------------------

నాన్నతో పంచుకోవాలా... 

ఆ జ్ఞాపకాల్లోకి నాన్నను నేట్టేయడం నాకిష్టంలేదు.

తమ్ముడు,చెల్లి...?

వాళ్లకు అంతగా గుర్తులేని ఆ విషయాన్ని... 

గుర్తుచేయడం ఎందుకు..?
 ...................... 

నా భార్యాపిల్లలతో పంచుకుందామంటే ..

నన్నుతప్పా...

నా బాల్యాన్నివాళ్లకు పరిచయం చేయడం....? హాయిగా నిద్రపోతన్న- వాళ్లను...!

నిద్రలేపి మరీ...ఆ...హా,,,

.......................................
మరి...హితులు...!

ఈ రాత్రి సమయంలో హితులనెలా ఇబ్బంది పెట్టడం...?

------------------------------------------------------------------------------

ఉక్కిరి బిక్కిరిగా...

దిక్కులు చూస్తున్ననన్ను...

ఎవరోఒకరు గమనిస్తున్నారని నామనసు నాకు చెబుతుండగా-
-----------------------------------------------------------------

అలా తలెత్తి చూసా..!

మెడలో దండతోపాటు గోడకు వేలాడుతున్నఅమ్మ...
అమ్మ
నన్నే చూస్తుంది,

ఎంతసేపటి నుండి చూస్తుందో ఏమో..!
-------------------------------------------

అంతే...గుండెల్లో భారమంతా కళ్ళల్లోనుంచి ధారలుగా కారడం,

చేతిలోని కలంతో పాటు కాగితాలనూ తడపడం,
అలా తడిపేస్తుంటే...?

తరించడం గాకా మరేంటీ ?

అదే తడి అదే తడి.

ఆ నాటి ఆ తడి 

ఈ నాటికీ తడిగానే ఉందీ అంటే..

పేగు బంధాలలో ఉండే ప్రేమబంధం ఎంత గొప్పదో కదా ..!

అనిర్వచనీయమైన ఆ అనుభూతిని అనునిత్యము ఆరగిస్తున్న- 
నేను మాత్రం అదృష్టవంతున్ని. 
ఆ అదృష్టాన్నినాకిచ్చిన నా కుటుంబానికి
మరుజన్మలోకుడా బంధీనై ఉంటాను,బానిసనై ఉంటాను. 

                                                                  ---- బండారు దానయ్య కవి.